من در این تاریکی
فکر یک بره ی روشن هستم .
که بیاید علف خستگی ام را بچرد.
امتداد تر بازوهایم را
که دعاهای نخستین بشر را تر کرد.
ریشه هایم را دیدم
وبرای بته ی نو رس مرگ آب را معنی کردم.
